Van Tastemaker tot Sell-out: hoe ik een playlist op Spotify verkocht

Als muziekliefhebber spendeerde ik een hoop tijd op Spotify, met het zoeken naar muziek en het cureren van playlists, waaronder één met akoestische muziek van onafhankelijke artiesten – Relaxed Driving Music. Muziek waar ik blij van werd. Veel anderen ook, bleek al snel. Binnen no-time had ik 100, 200, 1.000 volgers. Het aantal vloog omhoog, tot ik bij het getal van 10.000 volgers een e-mail van Spotify ontving. Vrij vertaald:

Hartstikke leuk natuurlijk! Ik reageerde enthousiast en binnen 3 maanden zat ik op de 25.000 volgers. En toen gebeurde er iets interessants: artiesten, platenmaatschappijen en labels stuurde regelmatig berichtjes, of ik hun muziek wilde luisteren en misschien toevoegen. In de beginjaren had Spotify namelijk nog een berichtenfunctie in hun app zitten. Haast niet meer voor te stellen, toch?

Soms kwam ik zo leuke muziek tegen en breidde ik mijn playlist uit. Zo nu en dan stuurde een artiest me wat goodies op. Ik herinner me singles, shirts en een Dopper. Af en toe kreeg ik zelfs geld aangeboden om een nummer toe te voegen aan de lijst. Dat was nooit de intentie, dus ik weigerde dat. Mijn lijst was juist niet commercieel.

Met de groeiende populariteit kwamen kansen én uitdagingen. Want hoewel het aantal volgers omhoog bleef kruipen, ging de lol er voor mij vanaf. Het voelde als een verplichting. De playlist was juist voor mij en een paar vrienden, toffe indie voor een lange autorit. Er was een soort impliciete druk ontstaan in mijn gedachten.

En toen popte er een nieuw berichtje op. Een grote platenmaatschappij vroeg me om muziek van bij hen gecontracteerde artiesten aan de lijst toe te voegen. Dat was niet de bedoeling, ondanks dat ze me best een paar tientjes wilde betalen per song. Ik hield voet bij stuk.

“We will make you an offer you can’t refuse”. Noem je prijs en we kopen je volledige account over. Let wel: op dat moment had ik zo’n 170.000 volgers. Dat dat interessant is voor een platenmaatschappij kan je je indenken. En tja, plezier had ik er ook niet meer in. Dus ik noemde een bedrag. Een paarduizend euro.

Ze zeiden ja. Tegen al mijn verwachtingen in. Ze hielden zich keurig aan de afspraken en betaalden – heel gek – in termijnen, via PayPal. Je zou het zelf niet kunnen bedenken. Maar binnen een paar maanden was alles voldaan.

Ik gaf ze mijn inloggegevens en zijn mijn zorgvuldig gecureerde collectie onafhankelijke muziek langzaam veranderen in een zielloze top 40-achtige lijst. En ik bleek toch een sell-out te zijn. Een verrader misschien zelfs. De muziekindustrie is natuurlijk hartstikke commercieel, maar daar was ik nooit mee bezig.

Het bijhouden van een Spotify-playlist is een ondankbare taak. Dus spijt van de verkoop rond 2014 heb ik niet. Het gaat immers slechts om een lijst met muziek. Dat verandert de wereld niet, toch? Maar soms denk ik aan de Haarlemse band Jack and the Weatherman, hun dankbare woorden en leuke merch, en dan hoop ik vooral dat dit een zetje in hun rug was.